Azken sarrera honetan nik, igerilari moduan, bizi izan dudan
esperientzia eta kirol hau nola ikusten dudan azaltzea komenigarri ikusi dut.
Orain, hogei urte
ditut, eta bai oso gihar sendoak, koordinazio ona eta osasun ona daukat. Hori
da, azken finean, edozein kirolak ematen duena, ezta? Alde fisikoaz aparte,
igeriketak hainbat gauza eskaini dizkit, nire izaeran eta jokatzeko eran
eragina izan dutenak.
Lau urteko ume gehienak bezala nire herriko polikiroldegiak eskaintzen zituen igeriketa ikastaroetan hasi nintzen. Gorroto nuen igerilekura joatea, burua ur barruan sartzea beldurra ematen zidalako. Baina, amak derrigortzen ninduen. 8 urterekin txapelketetan parte hartzen hasi nintzen, eta oso txarto pasatzen nuen. Negarrez joaten nintzen txapelketetara, ez nuelako nahi jendeak ikustea. Nire entrenatzaileak oso igerilari ona izango nintzela esaten zuen, baina txikitan neukan lotsa ez zidan aurrera egiten laguntzen. Baina, hor zegoen nire ama, beti bultzatzen eta derrigortzen. Pizkanaka- pizkanaka mundu honen alde onak ikusten eta disfrutatzen joan nintzen, orain arte. Garai hartan ez nintzen ohartzen amak egindako lanaz, baina orain eskerrak ematen dizkiot, igeriketari esker izugarrizko bizipinakl bizi izan ditudalako, batzuk oso oso onak, beste batzuk ez hainbeste. Hala ere, esperientzia txar horietatik alde positiboa hartu eta aurrera egiten ikasi dut.
Hasteko, igeriketak erlaxatzen laguntzen nau. Unibertsiatean eta etxean lan eta lan egon onderen, neka-neka nagoenean, pertsona batekin eztabaida izan dudanean edo nire buruak lehertzera doanean, kirol honek horiek alde batera usten laguntzen nau. Igeriketa adierazteko modu bat da, eta barruan daukadan amorrua, poza edo tristura kanporatzen laguntzen nau.
Bestalde, uretako kirol honek aukera paregabeak eskaintzen ditu. Urte hauetan zehar bizi izan ditudan esperientzia hoberenak horri esker izan da, Bizkaiko errekorrak hautsi, Bizkaiko zein Euskadiko txapelduna izatea, Espainiako txapelketetara joateko minimak egitea, Espainako kopa, bidai liluragarriak egitea, Joku Atlantikoak... Momentu txarrak ere bizi izan ditut ,ordea, lesioak, liskarrak, espero nituen markak ez egitea, ikasketetan presioa izatea eta igeriketan geldiadia izatea... Guzti hauek bai fisikoki bai psikologikoki suntsituta uzten zaituzte, baina horiei esker konturatu naiz gauzak, beti, ez direla ondo ateratzen. Eroriz gero, altzatzeko aukera dagoela. Ez dugula inoiz amore eman behar.
Beti saiatu behar gara aurrea egiten, bete nahi ditugun helburuak lortzen ditugunean gure barrenean sortzen den poza eta asebetetzea oso handia delako. Azala uzten duzula ikustea, nekatuta egon arren zure ahalegin guztia jarri duzula eta esfortsu hori saritua izan dela ikustea, berezia zarela sentiarazten zaitu. Beste batzutan hainbeste esfortsu ez du ezertarako balio, inork ez dakizkien arrazoiengatik gauzak txarto ateratzen dira. Momentu horietan irribarre egin eta aurrera begiratzea besterik ez da geratzen. Hori bai! Jomugak pena merezi badu, eutsi goiari eta borrokatu.
Amaitzeko, pertsona ugari ezagutzeko aukera eman dit. Nire lagun min asko igerilekuan aurkitu ditut. Erandion hasi nintzen igeri egiten nire lagun minekin. Ondoren, Sopelanara joan nintzen, bertan lagun ugari egin nituen, nahiz eta gaur egun harreman oso hurbila ez mantendu. Eta, azken sei urte hauetan Galdakao Igeriketa Taldean jarduten dut. Nire taldea, bigarren familia izango balitz bezala da. Izugarria da guztion artean daukagun harremana eta konfidantza, eta bata bestearengandik jasotzen dugun laguntza, adizkiden aldetik, zein entrenatzaileen aldetik. Momentu txarrenetan nire ondoan egon dira, indarra ematen eta motibatzen, eta haiei esker gauzak ezin hobeto joan dira. Gainera, zure aurkariak lagunak izan daitezkela konturatu naiz. Beste, taldeetako pertsonak lagun oso onak ditut eta beste entrenatzaileekin ere harreman oso ona daukat . Askotan beraien partetik ere laguntza izugarria jasan dut. Beraz, uretan lehiakideak gara baina, uretatik at lagunak. Igeriketaren mundua bizi beharreko esperientzia da, igerilarien artean dagoen harremana azaltzeko hitz zehatzak ez daude .
Hau guztia esanda, nire entrenatzaileak izan direnei eta orain direnei eta taldekeidei eskerrak ematea besterik ez zait falta. Haiek izan dira kirol hau esperientzia ezin hobea bihurtu dutenak. Baita nire familia eta igeriketaren barruan lagunak ez direnei ere eskerrak eman behar dizkiet, momentu guztietan kemena eman didatelako. Eta, nola ez, igerieketari, txikitan hain lotsatia zen neskatoari lotsa kentzen laguntzeagatik eta hainbeste irakasteagatik.
